ulec panice

См. также в других словарях:

• panika — ż III, CMs. panikaice zwykle blm «nagły, niepohamowany, często nieuzasadniony strach, przerażenie, popłoch, zamieszanie ogarniające zwykle większą liczbę ludzi» Szerzyć, wywoływać panikę. Ulec panice, wpaść w panikę. Uciekać w panice. Panika… …   Słownik języka polskiego

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• potracić — dk VIa, potracićcę, potracićcisz, potracićtrać, potracićcił, potracićcony 1. «zostać pozbawionym dużej ilości czegoś, pozbyć się czegoś kolejno, jedno (jednego) po drugim; o wielu: stracić, pozbyć się czegoś» Potracić zęby na starość. Drzewa… …   Słownik języka polskiego

• popłoch — m III, D. u 1. blm «strach nagle ogarniający ludzi lub zwierzęta; tumult, niepokój, zamieszanie wywołane trwogą; panika» Ogólny popłoch. Pierzchnąć, uciec w popłochu. Opanować popłoch. Wywołać popłoch. Zapanował popłoch. ∆ Wpaść w popłoch «ulec… …   Słownik języka polskiego

• spanikować — dk IV, spanikowaćkuję, spanikowaćkujesz, spanikowaćkuj, spanikowaćował pot. «ulec panice, wpaść w panikę, mocno się przestraszyć» Spanikował i uciekł z miejsca wypadku …   Słownik języka polskiego

• spanikować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, spanikowaćkuję, spanikowaćkuje, spanikowaćany, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} przestraszyć się czegoś bardzo; ulec panice : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spanikował i nie poszedł na egzamin. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wpaść w popłoch — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulec panice, stracić kontrolę nad sobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kiedy wybuchł pożar, tłum wpadł w popłoch i runął do wyjścia z sali kinowej, depcząc się i tratując. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień